ഒരു ജനത കൈകള് നീട്ടുന്നു!
| കവിത
സമാധാനത്തോടെ
അമ്മയുടെ മടിയില്
തലചായ്ച്ചുറങ്ങാന്
കൊതിച്ചവര്ക്കാണ്
നിങ്ങള് തടവറകളില്
വീടൊരുക്കിയത്
സന്തോഷത്തോടെ
കളിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന
കുരുന്നുകളുടെ
മൈതാനങ്ങളാണ്
നിങ്ങളുടെ പീരങ്കികള്
തീറെഴുതിയെടുത്തത്
പ്രണയത്തോടെ
ചുംബിക്കാനാഞ്ഞ
രാവിന്റെ ചുണ്ടുകളാണ്
നിങ്ങളുടെ വെടിയൊച്ചകളാല്
വിറങ്ങലിച്ചു പോയത്
വാത്സല്യത്തോടെ
ചുരത്തേണ്ട
അമ്മിഞ്ഞപ്പാലിലാണ്
നിങ്ങള് ഭയം നിറച്ചത്
തൊട്ടില് മുതല്
ശവക്കട്ടില് വരെ
നെറ്റിയിലൊട്ടിച്ചു വെച്ചു
ഞങ്ങളാ പ്രാണഭയം!
ജീവിതമാസ്വദിക്കാന്
വിടാതെയാണ്
കൊന്നു കളഞ്ഞത്
ശേഷം, തടവറകള് പോലും
ബുള്ഡോസറുകളാല് നിരത്തി
നിങ്ങള് ഗോതമ്പുപാടങ്ങളാക്കി
മണ്ണിനടിയില് നിന്ന്
പുറത്തേക്ക് നീട്ടുന്ന
കൈകളില്
ചില്ലകള് മുളയ്ക്കുന്നുണ്ട്
ഇലകൊഴിച്ചവരുടെ
മരണത്തിന്
കൊടുംവേനലാവാന്!